1. Zamiast wstępu
Kiedy zaproponowano mi opracowanie małej monografii powojennego dwudziestolecia kieleckiej Izby Adwokackiej, poprosiłem sekretarkę o poszyt z protokołami posiedzeń Rady w porządku chronologicznym. Otrzmawszy foliał, otwieram go i ku swemu zdumieniu, bo o tym gruntownie zapomniałem, widzę, że pierwszą kartę napisano na mojej maszynie, której dotychczas używam. Stary to już grat, ale – jak czasem mówię zdobyczny, bo przywiozłem ją z Niemiec Zachodnich, dostawszy w darze od UNNR-y jako były jeniec wojenny. Mocny to Continental, i dobrze mi służy, czego dowodem chociażby ta praca.
A więc akcent osobisty? Dlaczego by nie?.. Zwłaszcza, że tworzy mi klamrę: - piszę historie Rady Adwokackiej na tej samej maszynie, na której pisałem protokół z pierwszego tejże Rady posiedzenia. Oczywiście, zrobiłem to w swym domu, po zebraniu, z notatek odręcznych. Samo zebranie, bowiem jak sobie dokładnie przypominam, odbyło się w mieszkaniu Dziekana Wiesława Wolskiego przy ul. Żytniej (obecnie Waligóry) Nr 24, m. 5, w dniu 1 lutego 1951 roku w południe. Pełniłem wtedy funkcję sekretarza Rady i dlatego na tym historycznym bądź, co bądź dokumencie obok podpisu Dziekana Wolskiego znajduje sie mój podpis. Dopiero w kilka dni później zamieniliśmy się funkcjami ze skarbnikiem Romanem Żulińskim.
Minister Sprawiedliwości powołał do Rady: Wiesława Wolskiego jako dziekana, Alojzego Zawialskiego jako wicedziekana, Romana Żulińskiego, Świ.ętosława Krawczyńskiego jako członków z Kielc i Aleksandra Czaplickiego, Jerzego Kaliszczaka oraz Mariana Marszałka jako członków z Radomia., W czasie owego konstytuującego posiedzenia podjęto również kilka uchwał. Dziekan miał zaangażować urzędniczkę dla prowadzenia księgowości, wystarać się o przydział lokalu dla bezdomnej na razie Rady, przejąć od Rady Adwokackiej w Lublinie należną nam część jej majątku (wspólnie z adw. Bronisławem Hassenbeinem z Radomia, wydelegowanym przez kielecka komisje rewizyjną). Delegatem Rady na Radom i okolice wybrano Mariana Marszałka.
Posiedzenie to odbyło się w dość ciemnym i wąskim pokoju, przy stole, przykrytym ceratą. Pamiętam, że na zakończenie Wolski wyciągnął z kredensu butelkę czystej. Wypiliśmy po kielichu na pomyślność utworzonego po raz pierwszy w dziejach Kielc organu samorządu palestry.
.jpg)
