5. Tworzenie zespołów

Pamiętam, że w owych czasach zarówno czynnikom politycznym, jak i administracyjnym, zależało przede wszystkim na tym, by zespoły były, -mniej na tym, jakie miały być. Stąd te nienajlepsze warunki lokalowe, bo przydzielano zespołom lokale, jakie były pod ręką. Jeszcze dotychczas cierpi na tym praca w niektórych zespołach.
Zanim jednak do tego doszło, przeprowadzano weryfikację ogółu członków izby. Zwolnieni od niej byli niektórzy młodsi adwokaci, wpisani na listę już za Polski Ludowej. Z nich właśnie powołano kielecka radę. Większość jednak adwokatów przechodziła weryfikację przed specjalna komisją, w skład, której wchodzili: Jan Gut, personalny z Prez. WRN w Kielcach, (chociaż w pierwszej fazie był ktoś inny), Zbigniew Neuman, sędzia Sądu Wojewódzkiego w Kielcach, oraz dziekan Rady w Kielcach (początkowo W. Wolski, potem piszący te słowa). Weryfikacja miała za cel oczyścić palestrę z ludzi nieodpowiednich i niepożądanych. W radzie kieleckiej przebieg jej był raczej łagodny. Niewielu adwokatów zostało niezweryfikowanych w I-szej instancji, a i ci uzyskali korzystną dla siebie zmianę decyzji w postępowaniu odwoławczym, w Wyższej Komisji Weryfikacyjnej. A ci nawet, którzy nie przeszli przez to sito, uzyskiwali potem wznowienie postępowania (w połowie lat pięćdziesiątych) i wracali do pełni swych praw. W każdym bądź razie weryfikacja ta przysparzała niektórym kolegom wiele kłopotów, w środowisku adwokackim zaś nie była popularna.
Weryfikacji podlegali również obrońcy sądowi, których potem na zasadzie art.119 ust. o ustroju adwokatury wpisano na listę członków Izby Adwokackiej (w dniu 12.I.1952r.). takim trybem Izba powiększyła się o 6 członków.
W jesieni 1951 roku Minister Sprawiedliwości zwolnił z funkcji dziekana Rady Wiesława Wolskiego i mianował mnie, Świętosława Krawczyńskiego. Na stanowisku skarbnika, które poprzednio zajmowałem, powstał vacat. Po kilku miesiącach nominowany został skarbnikiem adw. Jan Stayer, przybysz z Krakowa, obrońca wojskowy.
W dniu 22 grudnia 1951 Rada uchwaliła, że już w styczniu 1952 r. winny powstać w Kielcach i w Radomiu po 2 zespoły adwokackie, a w Ostrowcu i w Jędrzejowie po jednym, „o ile uzyska się w tym czasie potrzebne lokale”. A w tym czasie również do wszystkich ośrodków adwokackich Izby wystosowano pisma wzywające do dołożenia starań „w sprawie uzyskania lokali na zespoły i podania terminów, kiedy będą mogły być uzyskane”. Wytypowano także kierowników zespołów, zapowiedziano, że „skład osobowy zespołów zostanie w najbliższym czasie uzgodniony”. W Kielcach zespoły miały liczyć po 12-16 członków, w Radomiu po 9-12. do czerwca 1952 „przewiduje się możliwości powstania zespołów w Skarżysku, Sandomierzu, Starachowicach i Końskich.
W dniu 12 stycznia 1952 uchwalono „stworzyć w Kielcach dwa zespoły adwokackie w takim składzie osobowym:”
Zespół nr 1:Julian Błaszkiewicz, Mieczysław Gacki, Stefan Grzywaczewski, Mieczysław Janicki, Piotr Klesyk, Antoni Krawczyk, Świętosław Krawczyński, 8) Jan Nowak, Józef Okińczyc, Halina Plenkiewicz, Czesław Sadowski, Jan Szulborski, Zenon Wiatr, Roman Żuliński, - aplikanci adwokaccy: Wacław Grzybowski, Stanisław Szperl, Franciszek Zyguła.
Zespół nr 2: Zygmunt Chmielewski, Kazimierz Chojnicki, Roman Cichowski, Lucjan Gierowski, Ludwik Koprowski, Mikołaj Martysz, Andrzej Płoski, Józef Reczko, Włodzimierz Sadowski, Jan Stayer, Adam Winiarski, Wiesław Wolski, Alojzy Zawialski, - aplikanci: Tomasz Mazur, Bogusław Kaczmarczyk, Kazimierz Jaworski.
Poza zespołami pozostał senior kieleckiej palestry Walerian Rogowski, oraz 2 byli obrońcy – Moryciński, Krzeczowski.
Lokali jednak jeszcze nie było.

16 lutego 1952 stworzono w Radomiu 2 zespoły o takim składzie osobowym:
Zespół nr 1: Antoni Woźniak, Aleksander Czaplicki, Bronisław Hassenbein, Stanisław Berger, Henryk Tusiewicz, Jan Filipiak, Stefan Mitrowski, Jan Brudnicki, Władysław Lisowski, Tadeusz Denisso, Janina Paćko (aplikantka).
Zespół nr 2: Marian Marszałek, Zdzisław Lindeman, Ludwik Gilczewski, Stefan Stępień, Józef Szuster, Ignacy Chamczyk, Antoni Krężel, Marian Wroński, Zygmunt Gloger, Władysław Rumistrzewicz, Józef Jaworski (aplikant).
Adw. Bronisław Staniszewski powstrzymał się od uczestnictwa w zespole.

W dniu 19 kwietnia 1951 utworzono Zespół nr 1 w Ostrowcu Świętokrzyskim w składzie: Zygmunt Dębowski, Andrzej Ignatowski, Tadeusz Majewski, Albin Walkiewicz, Witold Zapałowski i aplikant Marian Szklarczyk.
(Zespół ten przyjął „zasadę wspólnego kotła”, adwokaci mieli dzielić się po równi dochodem zespołu, ale Rada w tej materii zasięgnęła opinii Ministerstwa, które nie wyraziło na to zgody.)
Jak widać, z utworzeniem zespołów adwokackich nie było trudności, ale z ich uruchomieniem nie poszło tak łatwo. Zespół nr 1 w Kielcach uruchomiono z dniem 1 marca 1952 w lokalu wydzielonym z Sądu Powiatowego na t.zw. Krakowskiej rogatce, a w jakiś czas później (bodaj po roku) przeniesiono do budynku notariatu przy ul. Sienkiewicza 5, gdzie dotychczas ten zespół w jednej izbie działa. Zespół nr 2 w Kielcach otrzymał do dyspozycji budyneczek w lichym stanie przy ul. Wesołej 23, i tam rozpoczął działalność od 1 maja 1952. Miejsca tam było sporo, ale warunki pracy nienajlepsze. Toteż przed kilku laty zespół ten po podziale na 2 zespoły uzyskał z dotacji Rady lokale przy ul. Śniadeckich w Kielcach we własnościowej spółdzielni mieszkaniowej.
W Radomiu było jeszcze gorzej. Wobec trudności lokalowych palestra tamtejsza, w której głównym aktywistą był adw. Woźniak, po uzgodnieniu z czynnikami politycznymi postanowiła uruchomić jeden zespół, utworzony z członków obu zespołów. Kierownictwo powierzono adw. Woźniakowi. Zespół ten uruchomiono w połowie roku 1952.
W maju 1952 utworzono także Zespół nr 1 w Jędrzejowie w składzie: Mieczysław Christoff, Jan Jackowski, Henryk Janietz, Henryk Krzemieński, Bolesław Mroz i aplikant Mieczysław Lato.
W styczniu 1953 przystąpiono do tworzenia następnych zespołów adwokackich. Zorganizowano je: w Starachowicach (3 adw. i aplikant), w Kozienicach (4 adw.), w Opatowie (3 adw.), w Skarżysku-Kamiennej (4 adw.). 1 stycznia 1953 uruchomiono Zespół w Jędrzejowie, Zespół w Ostrowcu nie miał jeszcze lokalu.
Były jednak kłopoty z miejscowościami, gdzie brakło stanu 3 adwokatów, która to liczba dopuszczała utworzenie zespołu. W związku z tym postanowiono zakładać filie zespołów. Tworzono też zespoły w Iłży i Sandomierzu, uruchomiono w dn. 14 marca 1953 Zespół w Ostrowcu.
W dniu 23 stycznia 1954 w zasadzie adwokatura województwa kieleckiego pracowała w zespołach. Tylko 19 adwokatów (na ogólną ilość 136) wykonywało jeszcze praktykę indywidualnie. Tworzono jeszcze zespoły w Kozienicach i Pińczowie oraz filie w Kazimierzy-Wielkiej, Stopnicy i Włoszczowie.
Kampania zatem została ukończona, pozostały tylko do realizacji drobniejsze sprawy. Otwarte natomiast zostały sprawy ulepszenia pracy zespołowej, które trwają po dziś dzień.
 

powrót