16. Sprawy dyscyplinarne
Na sprawy te kładło się od początku znaczny nacisk w celu przyspieszenia postępowania. Podaję skład osobowy Komisji Dyscyplinarnej powołanej przez Radę Adwokacką wskutek nowelizacji ustawy o ustroju adwokatury uchwałą z 29.XII.1956 r.: Bogumił Banasik (Włoszczowa), Stefan Denkowski (Iłża), Kazimierz Jaworski (Kielce), Stefan Nitrowski (Radom), Stanisław Szperl (Kielce), Albin Walkiewicz (Ostrowiec), Roman Żuliński (Kielce). Przewodniczącym wybrano Romana Żulińskiego, zastępcą jego Kazimierz Jaworskiego. Z poprzedniego okresu Komisja przejęła 10 spraw. Jedną z nich umorzono, pozostałe sprawy do 25 sierpnia 1957 były w toku. Nowych sprawy dyscyplinarnych wszczęto 3. Zawieszonych w czynnościach było 4 adwokatów. Większość skarg, jakie wpłynęły do Rady na adwokatów od klientów, okazało się niesłusznymi. Z drugiej strony w dyskusji na zgromadzeniu Izby były głosy, potępiające przewlekłość postępowania dyscyplinarnego.
Toteż następna Wojewódzka Komisja Dyscyplinarna, wybrana w dniu 9 marca 1957 na Walnym Zgromadzeniu Izby, w skład której weszli: Bogumił Banasik (Włoszczowa), Kazimierz Jaworski (Kielce, przewodniczący), Józef Reczko (Kielce), Marian Marszałek (Radom), Stanisław Pacewicz (Sandomierz), Stefan Grzywaczewski (Kielce), Czesław Sadowski (Kielce), Juliusz Kruszewski (Radom), Kazimierz Czech (Kielce, zastępca), w czasie swej 3-letniej kadencji zlikwidowała zaległości rozpoznawszy merytorycznie 19 spraw i załatwiwszy kilka innych. Na Walnym Zgromadzeniu Izby w roku 1960 sprawozdanie Rady wyraźnie to podkreśl akcentując znaczny wkład pracy nowych członków Komisji.
W okresie sprawozdawczym od marca 1966 do marca 1967, gdy Rzecznikiem Dyscyplinarnym Rady był Marian Bartl (Końskie), miał on wraz ze swymi 7 zastępcami do załatwienia sprawy zaległych 17, a ze świeżego wpływu 22 sprawy. Załatwiono z tych 39 sprawy, aż 32 sprawy. W tymże okresie Komisja Dyscyplinarna miała do załatwienia 21 spraw (w tym 3 zaległe). Rozpatrzono 20 spraw. Uniewinniono w 8 sprawach, skazano na karę nagany w sprawach 2, skazano na karę pieniężną w 1 sprawie, wymierzono karę zawieszenia w 4 sprawach. 4 odwołania od postanowień Rzecznika nie zostały uwzględnione, a 3 sprawy zwrócone Rzecznikowi dla uzupełnienia dochodzenia. Jak widać, organy dyscyplinarne Izby spełniły swe zadanie.
A teraz w roku ostatnim, wziętym pod rozwagę przez Walne Zgromadzenie, roku 1969 – Rzecznik Dyscyplinarny Antoni Krężel miał do załatwienia 18 spraw, z czego załatwił 14. Umorzono dochodzenie w 4 sprawach, wniesiono akty oskarżenia w 6 sprawach.
W skład Wojewódzkiej Komisji Dyscyplinarnej w owym roku wchodziło 11 adwokatów. Przewodniczył Antoni Pierzak (obecny dziekan). Komisja odbyła 48 posiedzeń i rozpoznała 21 spraw. A przecież do załatwienia było 23 sprawy (z tego 2 dotyczyły adwokata z Izby Rzeszowskiej). 12 spraw weszło na wokandę z aktów oskarżenia, a 9 z odwołań od postanowień Rzecznika lub orzeczeń Dziekana. A oto jak Komisja je rozstrzygnęła: umorzono 5 spraw, uniewinniono w 2 sprawach, upomnieniem ukarano w 1 sprawie, karą pieniężną w 2 sprawach, 3 sprawy przekazano Rzecznikowi do uzupełnienia, w 7 sprawach nie uwzględniono odwołań od postanowień Rzecznika i t.p.
Korzystając z uprawnień z § 34 Rozp.Min.Spraw. z 22.XII.1964, Dziekan Rady w 3 sprawach wymierzył karę upomnienia, w 1 karę nagany. Nadto załatwiono w tym okresie 28 skarg na 33 skargi, które były do załatwienia. Jak podaje Rada w sprawozdaniu, „uderza duża ilość skarg oczywiście bezzasadnych”. Większość skarg i zażaleń pochodzi od przeciwników procesowych, od ludzi nadmiernie drażliwych, a nawet chorych na nerwicę i wskutek tego podejrzewających o nadużycia nie tylko adwokatów, ale i sądy, prokuraturę i inne urzędy.
.jpg)
